Ignaś  to bardzo rozmowny i energiczny sześciolatek, który lubi książki. Uwielbia również klocki Lego i posiada ich bardzo dużo. W jego kolekcji znajdują się modele z uniwersum „Star Wars”, których jest fanem. Uwielbia kulinaria i bardzo lubi jeść, nie pogardzi nawet kotletem schabowym ;) Kiedy nasze wolontariuszki rozmawiały z Ignasiem, ten opowiadał im o tym, że czeka na pizzę od taty. Jego marzeniem jest makieta Lego z jeżdżącym pociągiem. Z tatą dzielą wspólną pasję do tworzenia i wspólne układanie sprawia im ogromną frajdę! Cytując chłopca „Tata mnie zaraził tą interesją”  :)

No cóż... ”interesje” ma każdy z nas, a jakie są Wasze? Może zechcecie pomóc nam spełnić marzenie Ignasia?

Jednego jesteśmy pewni! Ignacy zapamięta ten dzień na dłuuugo! My zreszta też ;)

Podjechaliśmy pod dom Ignasia mając zapakowane kilka paczek, każdy zestaw lego w osobnym opakowaniu. Jedno zostawiliśmy niezapakowane. Weszliśmy do domu Ignaceto zostawiając wszystkie zapakowane pudełka w korytarzu. Ignaś otrzymał od Nas tylko paczkę, która nie była opakowana. Uśmiech na Jego twarzy zwiastował, że to będzie piękne spełnienie, nie mogliśmy się doczekać, aż przekażemy mu wszystkie paczki, ale postanowiliśmy dawkować emocje. Ignaś od razu przystąpił do rozpakowywania Lego i zaczął jego układanie. Co więcej obejrzał nowy katalog lego i pokazał Nam zestaw, który podoba mu się najbardziej (ciągle był nieświadomy, iż czeka on w jednej z paczek w korytarzu). Po chwili zabawy przekazaliśmy Ignasiowi kolejną paczkę, tutaj schemat był ten sam - wielki uśmiech i rozpakowywanie!
Po chwili zabawy przyszła kolej na kolejne i kolejne i kolejne pudełko. Podczas naszej wizyty udało się ułożyć samochód oraz wózek widłowy, reszte pozostawiliśmy Ignacemu do samodzielnej pracy. Noooo prawie samodzielnej. Ponieważ nieodłącznym punktem układania Lego jest tata Ignasia, w końcu to właśnie On zaraził chłopca miłością do Lego. Tak więc obaj Panowie mają długie wieczory wspólnej pracy przed sobą ;)
Życzymy Wam wspaniałej zabawy i aby ten uśmiech i radość, którą widzieliśmy podczas spotkania nie znikał z twarzy Ignacego nigdy!