Historia tego marzenia rozpoczęła się trzynaście lat temu, kiedy trzyletni Maksymilian znalazł na podwórku kij, wziął go do ręki i udawał, że gra na gitarze. Potem był plastikowy instrument, taka zabawka, która wydawała dźwięki, więc nasz Marzyciel nie musiał już ich sobie wyobrażać. Tak przynajmniej zapamiętała to mama chłopca, bo on sam robił wielkie oczy, kiedy podczas naszego spotkania słuchał tych historii. W szkole podstawowej przyszedł czas na lekcje, podczas których nasz nowy podopieczny pod czujnym okiem nauczyciela doskonalił to, czego wcześniej nauczył się sam. Swoistym sprawdzeniem tych umiejętności był szkolny występ – to podczas niego Maks wraz z kolegami wcielił się w zespół Kombi. Mama chłopca podejrzewa, że udawał on wówczas Grzegorza Skawińskiego, choć stuprocentowej pewności nie ma. Pamięta natomiast doskonale, że w rodzinnym albumie do dziś znajduje się zdjęcie z tego wyjątkowego wydarzenia. Maksymilian sobie tego nie przypomina, ale w każdej chwili potrafi przenieść się do przydomowego garażu, w którym kilka lat temu urządził sobie małe studio, gdzie doskonali warsztat gry na gitarze klasycznej. Kiedy o tym opowiadał, na jego wymęczonej chorobą twarzy pojawiał się szczery uśmiech, oczy zaczynały błyszczeć, a z ust wydobywał się „roześmiany” głos. Będąc u niego, przez niemal godzinę słuchaliśmy tych wyjątkowych opowieści o wypływającej prosto z serca pasji. Spytany o to, czy w przyszłości widzi siebie na dużej scenie, Maksymilian bez wahania rzekł, że nie ma nic przeciwko. Więcej, byłby bardzo szczęśliwy, gdyby dziecięce oczarowanie grą na gitarze było jego sposobem na życie. Dzięki temu nie musiałby pracować, bo zarabiałby na swojej pasji. Żeby nadal się rozwijać, chce zacząć grać na gitarze elektrycznej, i to właśnie jej posiadanie wraz ze wzmacniaczem jest największym jego marzeniem. Spytaliśmy, czy domownicy będą w stanie to znieść. Maksymilian się tylko uśmiechnął i spojrzał na mamę, jakby rozumieli się bez słów. Ta po chwili dodała, że nie będą mieli nic przeciwko, bo uwielbiają słuchać, jak Maksymilian brzdąka na gitarze. Rozlegające się po domu dźwięki to stały element ich codzienności.

Marzenie Maksa było o tyle wyjątkowe, że postanowiliśmy je spełnić na tegorocznej XIV Wielkiej Gali Charytatywnej naszej fundacji, która odbyła się pierwszego grudnia w Poznaniu. Choć całe przedsięwzięcie miało być niespodzianką dla chłopaka, okazała się ona nieudana. Już w czasie wspólnego obiadu, okazało się ze chłopiec wszystkiego dawno się domyślił.  Jak by nie patrzeć ciężko jest oszukać tak rozgarniętego 17-latka, mającego tak dorosłe, dojrzale marzenie.

Gdy zapytałam Maksa o tremę związaną z wyjściem na scenę jednoznacznie odpowiedział, że w ogóle jej nie czuje. Na samej estradzie czuł się on jak ryba w wodzie, publiczność go pokochała, nie tylko za jego autentyczność, ale i pozytywną energię, którą roztaczał. Jego marzeniem była oczywiście gitara elektryczna Fender American Special Stratocaster HSS RW OWT 011-5700-305 wraz ze wzmacniaczem Champion 100 Fender 233-0406-900. Aula uniwersytecka może i już swoje widziała, ale takiego uśmiechu jaki Maks roztoczył w momencie wręczenia mu wymarzonego sprzętu, na pewno nie. Małgosia Kożuchowska - prowadząca Galę z Conrado Moreno – była zachwycona tym, jak chłopiec wspaniale czuł się występując przed tak licznie zgromadzoną widownią.

Maks dostał nie tylko swój wymarzony instrument ale i szansę na występ. Mimo szybkiej improwizacji, chłopak grał na gitarze jakby od dawna był już z nią zaprzyjaźniony. Jego pasja oraz miłość do muzyki była widoczna dla wszystkich w auli uniwersyteckiej. Kiedy tego samego wieczoru żegnałam się już z Marzycielem i jego rodziną, całej trójce nie schodził uśmiech z twarzy mimo późnej pory. Przykład Maksa uświadomił mi, że nie jest trudnością sprawić, aby nasze marzenia były wielkie, lecz aby znaleźć ludzi, którzy pomogą nam w ich realizacji i będą się cieszyć ich spełnieniem razem z nami.