W ciepłe wrześniowe popołudnie wybrałyśmy się do naszej nowej Marzycielki Weroniki, by poznać Jej marzenie. Trafiłyśmy akurat na dzień, kiedy miała punkcję, zatem musiała przez całą wizytę leżeć, ale nie przeszkadzało Jej to, ani w rozmowie, ani w oczarowaniu Nas swoją osobą i uśmiechem.

Weronika ma 9 lat i kocha koty. Kocha również inne zwierzątka – jak psa i chomika, które już ma w domu, a na kota czeka z utęsknieniem, bo ma pojawić się, jak tylko Weronika wyzdrowieje, co dodatkowo bardzo motywuje do walki z chorobą. Nasza Marzycielka gra na skrzypcach, ale nie wiąże z tym swojej przyszłości, bo to tylko hobby. Za to zafascynowana jest Hiszpanią, ich językiem (kupiła nawet sobie rozmówki, by samej nauczyć się kilka podstawowych zwrotów) i pewnym Hiszpanem, a dokładniej chodzi o Alvaro Soler – tak tak, to ten przystojniak, którego słuchaliśmy całą wiosnę i lato w przeboju Libre nagranym z Moniką Lewczuk.

Jednakże marzenie Weroniki nie jest związane z gorącą Hiszpanią (tam pojedzie kiedyś z całą rodziną,) Jej marzenie związane jest z rozrywką tu i teraz. Weronika marzy o nowym telefonie. Po pierwsze,  bo choć to dopiero początek choroby, to już tęskni za swoim bratem i tatą i resztą rodziny i bardzo chciałaby mieć z nimi stały kontakt, a po drugie dobrze wiemy, że teraz telefony to takie małe komputery z milionem form rozrywki. Chciałaby grać w gry, buszować po Internecie i robić zdjęcia nowym Samsungiem Galaxy S8 Plus w kolorze złotym.

Nim się obejrzałyśmy na przemiłej rozmowie z Weroniką i Jej mamą, zleciała Nam ponad godzinka. Czas było zbierać się do domu, zatem z uśmiechem na twarzy i życzeniami dobrych wyników pożegnałyśmy się i mamy nadzieję do zobaczenia wkrótce!

W piątkowe styczniowe przedpołudnie wybrałyśmy się do naszej Marzycielki Weroniki, by spełnić Jej marzenie. Razem z Nami były cudowne Panie (Pani Dyrektor i Nauczycielka Weroniki) ze szkoły, do której uczęszcza Weronika. Ich obecność nie była przypadkowa, ponieważ to właśnie One zorganizowały w szkole zbiórkę, by móc spełnić marzenie Weroniki.

Tak więc silną, zwartą grupą zjawiłyśmy się w sali naszej Marzycielki. Weronika czekała już na Nas wraz ze swoją mamą. Gdy tylko ujrzała Panie, w miarę swoich możliwości, rzuciła im się na szyję. Widać, że bardzo tęskni za szkołą i nie może doczekać się powrotu do normalnego życia. Po przemiłym przywitaniu Weronika przeszła do rozpakowywania marzenia. Prócz wymarzonego telefonu znalazła złote etui, bo dokładnie w takim kolorze miała być obudowa. Uśmiech nie schodził Jej z twarzy, gdy trzymała w rękach swoje cudeńko. Weronika dostała również podarunki ze szkoły i przepiękną laurkę z osobistą dedykacją i życzeniami powrotu do zdrowia.

Czas w trakcie spotkania zleciał nie wiadomo, kiedy, więc pożegnałyśmy się z Weroniką i Jej mamą, a także Paniami ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Białymstoku, które zostały jeszcze trochę, by razem dzielić radość Weroniki ze spełnionego marzenia.

Dziękujemy!!!