To było kolejne lipcowe, parne popołudnie. Po kilkunastu tygodniach pobytu w szpitalu Nikola wreszcie mogła pojechać na kilka dni do domu. A Nam udało się zaplanować na ten krótki czas pierwsze spotkanie z dziewczynką.

Od mamy wiedziałyśmy, że Nasza Marzycielka jest typem aktywnego sportowca. Uwielbia sporty drużynowe - piłkę nożną i siatkówkę. Tak było do maja tego roku, bo od czerwca Nikola walczy z chorobą i sportowe aktywności zostały na razie zawieszone.

Mamy - to świetne źródło informacji, dlatego upominki, z którymi przyjeżdżamy do Marzycielki trafiają bezbłędnie w zainteresowania dziewczynki. Smukła Nikola z wielkimi oczami otulonymi długaśnymi rzęsami wyraźnie rozpromieniła się na widok kolorowych kosmetyków. Jeden z nich zaraz wypróbowała i wierzcie Nam - najpierw na progu pokoju pojawiły się rzęsy gęste jak firany a dopiero potem wkroczyła dziewczyna.

Rozmowa z Marzycielką utwierdziła Nas w przekonaniu, że obecny trudny czas to tylko krótki życiowy przystanek. Gry i zabawy sportowe z przyjaciółmi, szkolne obowiązki i aktywności, własne taneczno/piosenkarskie pasje - to jeszcze musi trochę poczekać. Wszyscy bliscy - rodzina, szkolni przyjaciele, koleżanki i koledzy, nauczyciele są cierpliwi. Kontakty osobiste są zastępowane - tymczasowo - pluszakiem w koszulce z podpisami całej klasy czy wzruszającym i niezwykle serdecznym wpisem klasowej wychowawczyni do otrzymanej książki. Sms-y, maile czy wirtualne komunikatory dopełniają te relacje.

Zwykły dzień Nikoli inaczej teraz wygląda niż przed kilkunastoma tygodniami. Ten nieszpitalny zwykły dzień. Przede wszystkim trzeba zachować wielką ostrożność i ograniczyć kontakty ze światem zewnętrznym. No i trzeba bardzo rozsądnie gospodarować siłami by ich nagle nie zabrakło w połowie dnia. Potraficie sobie wyobrazić, jakie to jest wyzwanie dla aktywnej nastolatki? Nikola dba o kontakty z rodziną i przyjaciółmi.  Ze starszym bratem utrzymuje stale aktywną „gorącą linię”. Świetnie się rozumieją.

Co jest marzeniem Nikoli? Aktywnej, dynamicznej nastolatki, otoczonej bliskimi i przyjaciółmi? Która na moment musiała zatrzymać się w biegu? Tym marzeniem jest „okno na świat” i symulator aktywności, czyli Telewizor, XBox z sensorem Kinect oraz gra sportowa.

Staniemy na głowie, aby szybko spełnić marzenie dziewczynki. Niech krótki życiowy przystanek Nikoli, wywołany nieoczekiwaną chorobą, wkrótce nabierze innych wymiarów.

Potrafimy dotrzymywać obietnic. Chcieliśmy szybko spełnić marzenie Nikoli - dla aktywnej młodej nastolatki, kilkanaście tygodni z nakazem ograniczania aktywności fizycznej i wszelkich kontaktów, to prawdziwie dotkliwe i niełatwe do akceptacji zalecenie. Telewizor w parze z konsolą do gier i sensorem kinect miał to złagodzić. Zależało Nam na terminie, w którym Nikola mogłaby się autentycznie cieszyć nowym sprzętem - czyli na kilkunastu dniach spędzanych w domu, pomiędzy kolejnymi etapami leczenia.

Byłyśmy w stałym kontakcie z mamą, która zobowiązała się do zachowania tajemnicy - Nasz przyjazd miał być dla dziewczynki niespodzianką. Nie do końca się to udało, nasza Marzycielka domyślała się, że wkrótce coś się wydarzy - wskazywała na to liczba połączeń telefonicznych odebranych przez mamę. Tak to już jest, trudno coś utrzymać w tajemnicy przed nastoletnią dziewczyną. Mają jakąś nieziemską intuicję i odgadują przyszłość po ledwo widocznych sygnałach.

Sprawnie dotarłyśmy do domu Nikoli i już nie udawałyśmy, że jesteśmy przejazdem i ot tak wpadłyśmy z krótką wizytą. Dziewczynka asystowała przy wyjmowaniu ogromnego pudła zapakowanego w piękny zielony papier i przenoszeniu go do domu. Sama niosła pod pachą mniejsze zielone pudełko i maleńki zielony drobiazg. Wszystko powędrowało do pokoju naszej Marzycielki. I wreszcie nadszedł ten długo wyczekiwany moment - rozdzierania zielonego opakowania na kolejnych paczkach, otwierania kartonów i zaglądania do środka. Niby Nikola wiedziała, co tam będzie, ale i tak osobista i naoczna weryfikacja zawartości pudełek sprawiała dziewczynce ogromną frajdę. Wielkie oczy lśniły radosnym blaskiem a buźkę rozjaśniał piękny uśmiech. Teraz tylko należało połączyć rozpakowane elementy i rozpocząć zabawę.

„Tylko” - łatwo powiedzieć. Konfiguracja sprzętu wymagała fachowych umiejętności. To zadanie pozostawiłyśmy do wykonania tacie. Miał do dyspozycji fabryczne instrukcje oraz wskazówki od najlepszego fachowca na świecie - brata Nikoli. Pomocny okazał się też wujek dziewczynki, który wpadł na kilka końcowych minut i kompetentnie ustalił, które kable połączyć, które rozłączyć i co w pokoju odsunąć bądź przesunąć. Można było rozpocząć zabawę. Dołączona do sprzętu gra sportowa szybko znalazła się w konsoli. Pozostawał jeszcze wybór dyscypliny sportu i do dzieła! Na pierwszy ogień poszedł rzut oszczepem. Niby prosta sprawa - łapka wyciągnięta w górę i zamach. Tylko, dlaczego oszczep ląduje przy nogach zawodnika?! Śmiechu było co niemiara, kiedy okazywało się, że proste skądinąd czynności potrafią być tak trudne do wykonania. I jeszcze te śmieszne postaci - właściwie awatary grających, widoczne na ekranie telewizora! Miało się wrażenie, że te zabawne figurki nas przedrzeźniają, naśladując nasze ruchy i gesty. Tak działa sensor kinect. Interaktywnie. I wesoło.

Nikola szybko panowała technikę obsługi nowego sprzętu i po paru próbach dobrze wiedziała, jak kierować własnym ciałem i jakie wykonywać ruchy. Wypróbowała jeszcze grę w piłkę siatkową i w tenisa. My także dołączyłyśmy do testów i miałyśmy okazję sprawdzić Naszą zręczność oraz sportowe talenty. Nie było łatwo. Symulator aktywności + gra sportowa to prawdziwe wyzwanie! Takie były początki „oswajania” sprzętu. Natomiast prawdziwe emocje czekały na naszą Marzycielkę wieczorem - do zabawy miała dołączyć sąsiadka. Kolejny dzień też już został zaplanowany - dziewczynkę miały odwiedzić szkolne przyjaciółki, Martyna i Karolina. Spodziewam się, że wiele godzin spędzą na wesołej zabawie, której towarzyszyć będzie radosny śmiech i … lekka zadyszka. W końcu Nikola to typ sportowy.

Nikt lepiej nie zrozumie młodego człowieka niż inny młody człowiek. Dlatego z całego serca dziękujemy studentom Wyższych Szkół Bankowych (http://www.wsb.pl) za pomoc w spełnieniu marzenia Nikoli.

Rodzicom dziewczynki dziękujemy za cudowną gościnność i niezwykle ciepłą, rodzinną atmosferę, której mogłyśmy osobiście doświadczyć spełniając marzenie Nikoli. Nikola! Nigdy nie przestawaj marzyć! I nie przegap momentu zmiany lakieru na pazurkach!