Dawida poznałyśmy 13go w piątek, ale mimo przysłowiowego pecha - wszystko pomyślnie się układało. Spotkaliśmy się w szpitalnej kawiarence, dokąd Dawid z mamą przyszli po standardowych procedurach medycznych - cokolwiek to znaczy, które Dawid często dzielnie i cierpliwie znosi.

Poznałyśmy miłego, pogodnego chłopaka, który sam dowiedział się o naszej fundacji, znalazł naszą stronę i wszystkie nasze namiary. Wiedziałyśmy, że Dawid lubi komputery i wszystko z nimi związane. Jest uczniem klasy informatycznej, podczas rozmowy dowiedziałyśmy się, że potrafi zaprojektować stronę internetową i ją sporządzić!

Lodołamaczem była gra komputerowa, co spotkało się z Jego uznaniem. No a dalej poszedł w ruch blok rysunkowy i kredki i zaczęliśmy rozmawiać o marzeniach. Rozmawialiśmy o różnych rodzajach marzeń, o przykładach naszych marzycieli, sporo rzeczy Dawidowi się podobało, ale poza zapchajdziurą :-) w postaci lotu w F16 (Dawid sam obawiał się, żeby tego marzenia nie udało się zrealizować, bo pewnie obawiałby się tego przeżycia), zawsze, niezmiennie i niewzruszenie jako marzenie jawił się komputer. Dokładnie narysowany z płaskim monitorem, bezprzewodowym oprzyrządowaniem i dobrym procesorem. Cóż, nie mamy wyboru, jeśli chcesz realizować swoje dalsze marzenia za pomocą tego komputera - spróbujemy coś zrobić w tym kierunku...