W sobotę poznałyśmy dwie wspaniałe dziewczyny: Luizę i Klaudię. Choroba zbliżyła ja do siebie,
podobne przeżycia i zbieżny cykl leczenia zacieśniły znajomość, która przerodziła się w przyjaźń. Są w
podobnym wielu, obie interesują się sportem, szczególnie siatkówką.
Akurat w dniu spotkania leżały obok siebie na jednej sali – więc rozmawiałyśmy z nimi równocześnie.
Pytałyśmy o zainteresowanie, szkołę, przyjaźnie, zwierzęta – o wszystko, co pozwoliłoby nam lepiej
poznać dziewczyny i pozwolić nam przejść do tego najważniejszego pytania; o największe marzenie.
Luiza to artystyczna dusza: rysuje, maluje, lepi… Wiedząc o jej zainteresowaniach dostała jako
lodołamacz: szkicownik i pastele. Oczywiście w szpitalu nie ma swoich prac, ale mamy nadzieję, że przy
spełnieniu marzenia będziemy miały okazję zobaczyć próbkę jej talentu.
Rozwijając swoje artystyczne pasje Luiza zafascynowała się fotografią: robi zdjęcia przyrodzie, portretuje
ludzi. Stąd właśnie jej największe marzenie: lustrzanka cyfrowa, koniecznie Nikona.
Mamy nadzieję, że szybko uda się spełnić marzenie dziewczynki. Może będzie mogła fotografować już
wiosną budząca się do życia przyrodę?

Ufff, udało się spełnić marzenie Luizy jeszcze przed Świętami. Razem z przedstawicielem Firmy Iglomen pojechaliśmy do Marzycielki z jej wymarzonym aparatem: lustrzanką cyfrową Nikon. Nasza Marzycielka to artystyczna dusza: rysuje, maluje, rzeźbi. Jej największą pasją jest fotografia i cieszymy się niezmiernie, że spełnieniem właśnie tego marzenia pomożemy jej się rozwijać.

Luiza na szczęście jest już w domu i czuje się dobrze więc razem z przedstawicielem sponsora wybraliśmy się do niej do Niepołomic. Najpierw przywitała nas Mama, potem brat – i potem sama Marzycielka. Wiedzieliśmy, że Luiza z niecierpliwością czeka na swój wymarzony aparat a nasz przyjazd nie był niespodzianką. Nie zwlekając wręczyliśmy jej prezent. Luiza uśmiechała się tak bardzo szeroko, że i my poczuliśmy wielką radość i siłę spełnionego marzenia..
Mieliśmy kilkanaście minut na rozmowę i wymianę rozmaitych szpitalnych wspomnień a przede wszystkim burzliwą dyskusję o wyborze liceum (ta decyzja właśnie przed Luizą). Obejrzeliśmy też jej kilka prac plastycznych – ta dziewczyna faktycznie ma talent!Pełni dobrych emocji wracaliśmy do Krakowa kontynuując rozmowę na tematy zapoczątkowane u Luizy.
Zbyt szybko minęła podróż – ale kto wie, może znów kiedyś będziemy mieć okazję do spotkania z przesympatycznym Panem Jerzym?