30 kwietnia, w niedzielny wieczór wyruszyliśmy w podróz do Moniki. Z pozoru prosta trasa okazała się zwodnicza i kilka razy zjechaliśmy na manowce, tak, ze do Marzycielki dotarliśmy o zmroku. Monika przyjęła nas z wszelkimi honorami w przestronnym salonie, który okazał się jej pokojem, w asyście Rodziców i Siostry. Marzenie okazało się konkretne i jasno sprecyzowane. Nasza Marzycielka, która w tym roku rozpoczęła naukę w prestizowym krakowskim liceum, pragnie otrzymać telewizor LCD 37" marki Samsung. Będziemy się starać, zeby szybko doszło do spełnienia tego marzenia, co, mamy nadzieję, wywoła uśmiech na twarzy Moniki.

Największym marzeniem Moniki było otrzymanie Telewizora LCD 37'' marki Samsung. Olbrzymich gabarytów pudło już od kilku dni znajdowało się w biurze fundacji i czekało na odpowiedni moment do przekazania. Okazało się, że niedzielne przedpołudnie jest właśnie tym momentem, ponieważ nasza Marzycielka dostała bardzo krótką przepustkę ze szpitala i w poniedziałek musi wrócić na planowe zabiegi na około 2 tygodnie. Nie zwlekając więc Pawełek zapakował pudło z telewizorem do swojego wszystkomieszczącego samochodu i udaliśmy się w odwiedziny do Moniki. Bezbłędnie trafiliśmy do Jej domu i rozpoczęliśmy przecisknie się z tym wielkim pudłem przez drzwi, wąskie korytarze i strome schody prowadzące do pokoju Marzycielki. Nic jednak nie było nam w stanie przeszkodzić, bo przecież spełniało się marzenie. Wreszcie telewizor znalazł się na miejscu dla niego przeznaczonym i został uruchomiony. Wszyscy wpatrywaliśmy się ze zniecierpliwieniem w ekran, bo bardzo byliśmy ciekawi jakości obrazu. Ta okazała się naprawdę imponująca, co potwierdzał uśmiech Marzycielki, który pojawił się już nas samym początku naszego spotkania. Z całą rodzinką zasiedliśmy więc przed ekranem i podziwialiśmy efekty wizualne. Monika, która notabene bardzo interesuje się sprawami techniki, włączyła kasetę VHS aby sprawdzić czy wszystko działa bez zarzutu. Mięliśmy wiec okazję obejrzeć fragment nagrania z Komunii św. Marzycielki i jak to zwykle bywa przy oglądaniu nagrań z przeszłości było dużo żartów i śmiechu. Bardzo miło nam było, że w to niedzielne przedpołudnie mogliśmy uczestniczyć w takim rodzinnym spotkaniu pełnym radości i ciepła. Chcąc nie chcąc jednak, musieliśmy wyruszyć w drogę powrotną, chociaż naprawdę nie było łatwo się żegnać z Moniką i jej przemiłą rodziną.