Zaraz po Świętach wyruszyliśmy w daleką podróż do Gołdapi. Tam czekała na nas Natalia wraz ze swoją mamą i wieloma zwierzakami. Natalia to piękna szesnastoletnia dziewczyna. Marzycielka rozpoczęła z nami z początku nie śmiałą rozmowę. Wręczyłyśmy jej lodołamacz, który był trafiony. Były to puzzle i słowniki języka polskiego. Okazało się, że Natalka uwielbia układać puzzle. W czasie długich pobytów w szpitalu poświęca temu dużo czasu. Słownik również okazał się udanym prezentem, bo jest ona bardzo ambitną osobą chętną do nauki. Mimo wielu przeszkód i trudności uczęszcza do liceum w Gołdapi. Kiedy pierwsze lody zostały przełamane zaczęła powoli się przed nami otwierać i opowiadać o swoich pasjach i marzeniach.

          Po paru minutach dowiedziałyśmy się jak dobre ma serce i skore do pomocy. Opowiadała o tym, jak chciałaby pojechać do Afryki. Ale nie był by to wyjazd ze względu na chęć zobaczenia tego kraju, lecz chciałaby pomóc wszystkim biednym dzieciom, które tam mieszkają. Marzycielka okazała się też wielką fanką muzyki PIHA. Po lepszym poznaniu Natalii dowiedzieliśmy się, co jest Jej największą pasją. Marzycielka uwielbia fotografować głównie naturę i krajobrazy. Pochwaliła nam się zdjęciami, które wywarły na nas ogromne wrażenie. Fotografie, które wykonała zwykłym aparatem były fantastyczne. Niektóre ze zdjęć można obejrzeć na jej blogu  www.agraffka.flog.pl Mimo, iż jest jeszcze młoda, już dobrze wie, co chce robić w przyszłości. Zawód fotografa to jedyna specjalizacja, w jakiej siebie widzi. Domyślałyśmy się powoli marzenia, jakie chodzi po głowie Natalki. Usłyszałyśmy je w końcu, kiedy musiała uporządkować swoje marzenia od tego najważniejszego do najmniej ważnego. Tym najbardziej pilnym i naj naj najważniejszym okazała się lustrzanka ze statywem i wymiennymi obiektywami. Aparat posłuży jej do głębszego rozwijania pasji i do praktyki w przyszłym zawodzie.

          Poznając Natalkę widziałyśmy w niej nieśmiałą nastolatkę, lecz po tym spotkaniu wiemy, że jest piękną i ambitną osobą o wielki sercu i pięknej pasji. Teraz bardzo chciałybyśmy, by Natalka miała możliwość rozwijania swojego zamiłowania do fotografii jak najszybciej. 

          W ten piękny, słoneczny dzień wybrałyśmy się w bardzo długą podróż do naszej Marzycielki Natalii. Powodem wizyty było spełnienie Jej marzenia. Obłożone zielonymi pakunkami zapukałyśmy do drzwi domu.

          Otworzyła nam mama zaskoczona szybkim przyjazdem. Mimo naszego głośnego wkroczenia do mieszkania, Natalia nie zareagowała na przybyłych. Dopiero, gdy mama zawołała ją i powiedziała, że ma gości, ukazała nam sie piękna twarzyczka Marzycielki. Szybko obdarowałyśmy ja masą balonów fundacyjnych i zażartowałyśmy, że to powód naszej wizyty. Jednak po pewnym czasie wszyscy zorientowaliśmy się, że Natalia ciągle, od momentu ujrzenia nas, ma lekko otwarte usta z wrażenia. W końcu udało jej się wykrztusić pytanie, czy naprawdę przywiozłyśmy Jej aparat, ale my udawałyśmy, że nic nie wiemy, mimo rąk pełnych pakunków.

           Gdy usiedliśmy wszyscy razem do stołu, by wypić kawę, Natalia niecierpliwie i z wielkim niedowierzaniem spoglądała na nas. My "zimne jak lód" nie przechodziłyśmy do spełnienia marzenia i obdarowania Marzycielki. W końcu jednak odczułyśmy litość, gdy te ogromne, niebieskie oczęta patrzyły na nas z wyczekiwaniem. Na początku podałyśmy najmniejszy prezent. Po powolnym odpakowaniu okazał się to być makro obiektyw. Oczywiście zaczęłyśmy żartować, że to by było na tyle i się zwijamy, ale Natalia nam nie wierzyła. Po kilku minutach i dokładnym obejrzeniu pierwszego prezentu podałyśmy największy i najcięższy pakunek. Starannie odwijając papier naszym oczom ukazał sie duży, masywny statyw do aparatu. Z pomocą taty udało nam się go poprawnie złożyć i ustawić na środku pokoju. Przyszedł czas na dłuższą przerwę na ciasto, którą Natalia starała się wytrwać czytając instrukcję do obiektywu. Ponownie, po obudzeniu ludzkich uczuć, zlitowałyśmy się i kontynuowałyśmy obdarowywanie. Podałyśmy Marzycielce najlżejszy prezent. Była to torba na aparat i obiektywy, a w niej karta pamięci do aparatu. W końcu nadszedł czas na główne marzenie Natalii już bez żadnych skrupułów ni zahamowań rozerwała papier i odpakowała karton. Pierwszy raz ujrzała i dotknęła swój nowy aparat. Od razu zaczęła przymocowywać oba obiektywy, umieściła baterię i kartę pamięci. Po krótkim zerknięciu do instrukcji włączyła aparat i zaczęła robić zdjęcia. Na początku nie spełniały one oczekiwań jej wprawnego oka, więc zaczęło się kombinowanie i ulepszanie obrazu i jakości zdjęć. W jednej chwili Marzycielka zapomniała o istnieniu reszty świata. Ciągle była pochylona i pochłonięta nad swoją nową lustrzanką.

           Po krótkiej sesji zdjęciowej nowym prezentem przyszedł czas na pożegnanie się z Marzycielką i Jej rodziną. Natalia na chwilę oderwała się od nowego nabytku, czule i szczerze pożegnała nas i po raz enty dziękowała za wszystko, co Jej przywiozłyśmy.

           Słoneczne dni zbliżającej się "majówki" mogliśmy jeszcze bardziej rozjaśnić i ubarwić dzięki ludziom dobrego serca, którzy trwają w pogotowiu, by wspomóc konta marzeń i pomóc naszej ekipie Fundacyjnej w jak najszybszym dotarciu do spełnienia. Wszystkim Sponsorom, dzięki którym Natalia stała się najszczęśliwszym Marzycielem bardzo słonecznie dziękujemy. Podziękowania ślemy:

- Zespołom i wszystkim przybyłym na Charytatywny Koncert Disco Polo

- Panu Maciejowi Wojciechowskiemu

- Pracownikom Prokuratury Rejonowej i Prokuratury Okręgowej w Białymstoku

- Radzie Pedagogicznej, uczniom i rodzicom Zespołu Szkół Społecznych STO w Białymstoku

            Jeszcze raz wszystkim dziękujemy i zapewniamy, że uśmiech dziecka w takim dniu jest nie do przecenienia.