W sobotni upalny dzień wybrałyśmy się do chorzowskiego szpitala żeby poznać kolejne Marzenie. W pokoju pielęgniarek zapytałyśmy o salę, w której znajduję się nasz marzyciel, a wtedy.. stojący obok nas chłopiec oznajmił: "to ja, ciągle mnie ktoś odwiedza, kto tym razem"?

Zaskoczone "niespodziewanym spotkaniem" powiedziałyśmy, że jesteśmy z fundacji i wtedy na twarzy chłopca pojawił się ogromny uśmiech:) Zaprosił nas do swojego pokoju i rozpoczęła się wielka rozmowa o życiu, przyjemnościach i marzeniach.

Dawid jest bardzo miłym i dojrzałym jak na swój wiek chłopcem. Swoje zainteresowania dzieli na zwyczajne (sport, komputery) i to najważniejsze na świecie, które jest jego hobby, sposobem na życie i którego dotyczyły wszystkie wymienione przez niego marzenia.

Chciałbym spotkać Eminema, chciałbym obejrzeć woskową postać innego rapera, która istnieje gdzieś w Stanach..
- "Ale moim największym marzeniem jest nagrać płytę RAP. Myślę, że to bardzo trudne, nie wiem jak dokładnie wygląda i co musiałbym zrobić, ale to jest moje największe pragnienie. Piszę teksty, rapujemy z kolegami, mamy taki swój zespół, ale teraz jak jestem w szpitalu nie mogę tego zbyt często robić i pisać przestałem, bo tu nie Mam odpowiednich warunków.."
- Jak myślicie czy takie Marzenie można spełnić? - zapytał nas nagle chłopiec przerywając swoje rozmyślania..
- Oczywiście - odpowiedziałyśmy z fundacyjnym przekonaniem.

Dawid jest od kilku miesięcy w szpitalu. W domu bywa gościem, w dodatku rodzice mieszkają daleko i nie mogą odwiedzać go codziennie. Chłopiec mocno wierzy, że jak tylko poczuje się lepiej wróci do pisania piosenek, spotka swoich kolegów raperów, a może uda mu się poznać jednego ze swoich idoli.
****
- Nie ma marzeń, których nie można spełnić, prawda? - pytamy was mając nadzieję, że jest na to pytanie jest tylko jedna odpowiedź..
 

Na szpitalnym korytarzu rozległy się dźwięki raperskiej muzyki. Dawid widząc nas na korytarzu przyszedł zapytać jak zwykle, co słychać w sprawie jego marzenia. Stanął nieco zaskoczony przysłuchując się muzyce, gdy ..ucichła. Przeczuwając jakiś podstęp zaprosił nas do pokoju. Tam zobaczył dwie wielkie torby z pudełkami. Zaczął je rozpakowywać z tajemniczym uśmiechem i zobaczył dziesiątki swoich płyt. Płyt z utworami, których teksty napisał sam, piosenki, które nagrał kilka miesięcy wcześniej do muzyki stworzonej przez Rahima. Wtedy dźwięki piosenki znów popłynęły w jego Sali. Dawid był niesamowicie zadowolony. Pytał komu może dać płyty, czy może je sprzedawać i czy ..już może rozdać ważnym ludziom. I tak pierwszy egzemplarz powędrował w ręce mamy przyjaciółki Dawida ze szpitala. Potem miałyśmy niebywałą okazję dostać po egzemplarzu płyty z autografem dedykacją Dawida.
Wyszyłyśmy ze szpitala życząc zadowolonemu Dawidowi "zbytu" dla wszystkich egzemplarzy jego pierwszej płyty. Życząc oczywiście kolejnych!