Pierwsza wizyta u Pawła odbyła się 14 października 2006.Dzień był słoneczny, ale zaczynał już doskwierać jesienny chłód.

Trzecie piętro szpitala, gdzie zazwyczaj przebywają nasi Marzyciele, było wyjątkowo puste. Zajętych było tylko kilka łóżek a na jednym z nich leżał Paweł.

Kiedy weszłyśmy z Olą do jego sali przebywał akurat w towarzystwie mamy, która pomagała mu spożywać posiłek Nie chciałyśmy im przerywać i poczekałyśmy aż chłopiec spokojnie się naje. Po chwili weszłyśmy, przedstawiłyśmy się i powiedziałyśmy, że jesteśmy wolontariuszkami z Fundacji Mam Marzenie i że chciałybyśmy porozmawiać z Pawełkiem o jego najskrytszych pragnieniach i marzeniach. Zdziwienie na twarzach obojga było ogromne a jeszcze większe zaskoczenie, że po tak krótkim czasie od zgłoszenia Pawła do naszej fundacyjnej bazy już pojawili się wolontariusze.

Paweł był na początku strasznie zawstydzony i skrępowany naszą obecnością, ale już po chwili okazało się, że to tylko pierwsze wrażenie. Chłopiec jest bardzo ciepłym i pogodnym dzieckiem a jego pierwsza reakcja spowodowana była bardziej wyczerpaniem organizmu podczas leczenia chłoniaka limfoblastycznego. Choroba pojawiła się nagle i od września Paweł przebywa niemal cały czas w szpitalu. W jego małych dziecięcych oczach widać, że jest to dla niego ciężkie doświadczenie.


Z wcześniejszej rozmowy z mamą Pawła wywnioskowałyśmy, że bardzo lubi bajki z udziałem Kubusia Puchatka i w związku z tym kupiłyśmy mu mały upominek- książkę o przygodach jego ulubionego bohatera. Paweł oglądał ją z wielkim zainteresowaniem i obiecał, że jak najszybciej ją przeczyta.

Po chwili postanowiłyśmy skupić się na nieodzownym elemencie spotkania, czyli wybadaniu pragnień i marzeń chłopca.

Paweł wymieniał przedmioty, które chciałby posiadać a naszym zadaniem było uzyskać informację, które dla niego są najważniejsze i których posiadanie jest jego największym marzeniem. Rysował z zapartym tchem wszystkie swoje pragnienia, chociaż z powodu bólu widać było, że sprawia mu to trudność.

Po kilkunastu minutach wiedziałyśmy już, że chłopiec marzy o telewizorze z wbudowanym DVD. Do tego przydałoby się kilka filmów o jego ulubionej tematyce mianowicie filmy przygodowe i przyrodnicze. Bardzo lubi też bajki, więc je też z chęcią posiadałby w swojej kolekcji.

Na koniec uwieczniłyśmy nasze spotkanie na serii zdjęć i w radosnej i miłej atmosferze pożegnałyśmy się z Pawłem i jego mamą.

Z rysunkami Pawła,zdjęciami w aparacie i mnóstwem wrażeń wychodziłyśmy ze szpitala mając nadzieję, że sprawimy, iż kolejne dziecko będzie miało dzięki fundacji uśmiech na twarzy.

 

Zaczął się listopad. Świeci słońce a ostatnie liście spadają z drzew.
W dniu dzisiejszym spełniamy marzenie Pawełka, a jest to telewizor z wbudowanym DVD i bajki.
Spotkanie odbędzie się w samo południe.
Wszyscy jesteśmy punktualnie. Winda zawozi nas na IV piętro szpitala, tam właśnie przebywa Marzyciel - 9-letni Pawełek.
Gdy jesteśmy już na miejscu okazuje się, że chłopiec ma właśnie lekcję języka angielskiego, więc chwilkę czekamy rozmawiając z mamą Pawełka.
Wszyscy jesteśmy podekscytowani, bo za chwilę spełni się marzenie chłopca.
Lekcja się kończy, a mama Marzyciela zaprasza nas do środka.
Pawełek jest troszkę onieśmielony naszą wizytą, nie spodziewał się chyba aż tylu gości.
Jednak największą uwagę skupia na sobie Pan Dyrektor z dużym , pięknie opakowanym prezentem. Jest to telewizor z wbudowanym DVD, o którym Pawełek marzył. Razem z dyrektorem Michalakiem przyjechała do chłopca jego wychowawczyni Pani Wioletta Kurdubska i Pani Halina Zielińska.
Pawełek oprócz TV otrzymał także piękne bajki i filmy przyrodnicze - Perły Ziemi Afryka, Piasek jest drapieżnikiem, Było sobie życie - a od swoich kolegów - maskotkę. Od wychowawczyni dowiedzieliśmy się także, że koledzy i koleżanki z klasy piszą do Pawełka listy o tym, co dzieje się w szkole podczas jego nieobecności. Cieszymy się, że chłopiec ma tylu oddanych przyjaciół.
Nasze spotkanie dobiega końca, chłopiec jest bardzo osłabiony chorobą i leczeniem; żegnamy się z Marzycielem - życząc szybkiego powrotu do zdrowia i przyjaciół, którzy czekają na Niego w szkole.
Mamy nadzieję, że telewizor pomoże Pawełkowi przetrwać najgorsze chwile w szpitalu, a spotkanie z nami będzie wspominał z uśmiechem." Pomimo, że każda chwila radości trwa niezmiernie krótko, a później znika, zawsze jednak zostawia za sobą trwałą nadzieję i jeszcze trwalsze wspomnienie"/ Jean Paul/.

 

Pawełku, te kilka linijek na zakończenie relacji dedykuję tylko Tobie. Jest to fragment z książki "Być jak płynąca rzeka", którą napisał Paulo Coelho "... opowiedz swoją historię. Daj przykład. Powiedz o tym jak największej liczbie osób, dzięki czemu one także odnajdą w sobie odwagę i staną przed własną górą..." wierząc w to, że marzenia się spełniają.
Pamiętaj, że dopóki wierzysz w marzenia, dopóty potrafisz wydobyć z siebie całą ukrytą wewnętrzną energię potrzebną do zmagania się z życiem, jego przeciwnościami i chorobą.

"Nie musisz udawać , że jesteś silny,
nie musisz mówić, że wszystko jest dobrze,
nie martw się tym, co powiedzą inni, jeśli musisz - płacz -
to dobrze wypłakać łzy do końca
tylko wtedy wróci uśmiech." Mitsuo Aida

Serdecznie dziękujemy Dyrektorowi Szkoły Podstawowej w Pocierzynie, panu Lesławowi Michalakowi , wszystkim pedagogom i uczniom ze realizację marzenia Pawełka.