W  piękne  jesienne  przedpołudnie  wolontariusze  wyruszają na  spotkanie z  marzycielem  Bartkiem. Po  krótkiej  podróży dotarliśmy do  miejscowości Kolbuszowa i ul. na  której  mieszka  nasz marzyciel  wraz z  rodzicami  i  siostrą  Justyną, Po  bardzo  miłym  i  serdecznym  powianiu wręczylismy  Bartkowi  mały  prezent-  gra  w  statki,  który  bardzo  uprzyjemnił  mu  nasze  spotkanie,  ponieważ zaraz  przystąpił  do  działania i  zagrał  z  Robetem.  Oczywiście  jak  mogło  być  inaczej Bartek  wygrał .Wspólna  rozmowa  i  śmiech w  tak  fantastycznym  gronie dał  nam  nowych wrażeńze  spotkania. Czs  biegł  nie  ubłagalnie w  tak miłej  atmosferze,  wspaniałych  słodkościach  i  kawie  o  nie  powtarzalnym  smaku i  wyglądzie.  Marzyciel  nasz  jest  bardzo  miłym  i  sympatycznym  chłopcem, rozmawiając  z  nim na  różne  tematy w  pewnym  momecie  zdradził  nam  tajemnicę  swojego  marzenia ,"telewizor  z  kanałami  sportowymi,  ale  wszystkimi." Bardzo  się  interesuje  sportem  , jest  jego  fanem. Nic  innego  nie  pozostaje  jak  rozpocząć  poszukiwania wymarzonego  sprzętu, a  może  rośnie nam nowy talent  sportowy..
Pozdrawiamy  cię  Bartku.

Relacje-  Anna K.B
Zdjęcia  - Ewelina  H.

W słoneczny piątek wybraliśmy się z Anią, Robertem i Marysią do Bartka. Chłopiec marzył o TV, na którym mógłby oglądać programy sportowe. Bartek niczego się nie spodziewał. Był totalnie zaskoczony i wizytą i otrzymanym telewizorem. Dodatkowo, obdarowaliśmy Bartka tortem, który był jak urodzinowy! Wspólnie rozpakowaliśmy prezent, było to ogromne TV, od razu zabraliśmy się za jego montowanie. Sprawdziliśmy też jego działanie, no i najważniejsze... czy telewizor dobrze odbiera kanały sportowe! Jak najbardziej, było mnóstwo radości z oglądania. Cieszymy się że mogliśmy wspólnie zrealizować to marzenie. Dzień razem spędzony z Bartkiem i jego rodziną, wspominamy bardzo miło i oby takich chwil było jak najwięcej. Bartku, życzymy Ci dużo zdrowia, zawsze takiego uśmiechu jak masz do tej pory, no i oczywiście marzeń.... one się przecież nigdy nie kończą. Pozdrawiamy: Ania, Robert, Marysia i Ewelina.

Relacja: Ewelina H.