Do Damianka wybraliśmy sie 23.01.2010. Była piękna słoneczna sobota, dookoła srebrzył sie otulający zewsząd śnieg. Mama Damianka wytłumaczyła nam idealnie drogę, wiec do wsi Jagatowo koło Pruszcza Gdańskiego trafiliśmy bez problemu. Jak sie okazało wszyscy sie tu znają bo wystarczyło zapytać w miejscowym sklepie by pani wskazała nam zielony domek Rodziny Armatowskich. Damianek czekał na nas z rodzicami, młodszym bratem, psem (specjalnie dla niego tresowany golden retriever) i kotkiem.     

     Damianek jest miłym, pełnym energii nastolatkiem. Ograniczenia spowodowane chorobą nie pozwalają mu niestety na jej wyładowanie. Bardzo lubi klocki wiec brał udział we wspólnym układaniu straży pożarnej z klocków, które od nas dostał, wyraźnie starał sie "rywalizować" przy tym z bratem! Ostanio Damianek bardzo zainteresował sie oglądaniem telewizji. Zajęcie to uspokaja go, wciąga i sprawia dużo radości. Własny telewizor z pewnością go ucieszy i pozwoli na decydowanie o wyborze kanału bez konsultacji z resztą rodziny:)

      Marzenie Damiana spełniło się 24 sierpnia 2010 roku. Razem z Ewą i P. Beatą z hospicjum udałyśmy się do chłopca do domu. Na miejscu już czekał na nas Damian z rodzicami i bratem. Gdy tylko Damian zobaczył nas z jego wymarzonym telewizorem od razu zaczął promieniować radością. Parę razy nawet powtarzał żebyśmy tylko go zostawiły, bo nie mógł uwierzyć, że jego marzenie się spełniło. Razem z rodzicami chłopca posiedzieliśmy i troszkę porozmawialiśmy. Damian dostał również batony Grześki, za którymi szaleje. Razem z rodziną zrobiliśmy parę pamiątkowych zdjęć i niestety musiałyśmy wracać do domu.

      Mamy nadzieję Damianku, że telewizor będzie Ci służył i będziesz mógł teraz oglądać w pokoju to, co tylko zechcesz.